De nazaten van opa Jan

1. Bij iedere familie horen anekdotes.

in de familiekroniek op deze website staan voornamelijk anekdotes uit het gezin van Jan en Diewertje, en op een aparte pagina ook .

Maar het is goed en plezant ook van andere gezinnen anekdotes te gaan registeren . Hier volgt de eerste van de nazaten van Opa Cornelis en Antoinette van der Ven, die eerst in ‘s Heerenhoek woonden en in IJmuiden.

De eerste anekdote hier is opgetekend door kleindochter Annette van Zutphen in een door haar met veel moeite vervaardigde patenteel over OpaCornelis maar vooral over OmaNettie

Cornelis was flink spaarzaam, zuinig tegen het overzuinige aan , om maar altijd in staat te zijn de rente en aflossingen te betalen op aangekochte panden . Hij dacht waarschijnlijk zolang de stof van zijn broek ( en? )  nog kon buigen bij de knie, en afgevallen knopen steeds weer vast genaaid konden blijven worden , had hij geen nieuwe nodig . Ik ( Eric van Cor van OpaJan ) denk dat hij wel twee broeken had.

Als er echter een nieuwe gekocht moest worden of een nieuw pak,  vond hij de goedkoopste eigenlijk al duur genoeg, en beste kwaliteit , of mode , dat was niet belangrijk.

Zijn vrouw Nettie dacht daar anders over want hoe je man er uit ziet heeft ook zijn invloed op hoe je denkt dat ze naar jou kijken. Dus ze bedacht een list om hem knappere kleding te laten kopen

Jo ( de dochter ) werd ook (op de fiets) naar Haarlem gestuurd als Nettie vond dat Cornelis een nieuw pak nodig had. Jo moest van Nette vijftig gulden gaan brengen bij Funke in de Groote Houtstraat met de boodschap van haar moeder Als Nettie en Cornelis ´s middags een pak kwamen uitzoeken, kregen ze vijftig gulden korting . Cornelis blij, hij had een koopje , bij Funke stiekeme lol en Nettie gniffelde.

===============================

deze herinnering kreeg ik in 2021 per e-mail van kleindochter Lia Versteege  (Juliana Geertruida Catharina):

Het huis aan de Schulpweg, met de bus naar Noordwijk naar oma, spelen met Kees Versteege in de tuinen, aardbeien plukken waarvoor oma later de rekening kreeg.  Ja, in het lijkenhuisje zien hoe een oude man werd gewassen en aangekleed voor de begrafenis. Het gebit van Oma (Nettie)  dat te groot was, en door de zuinigheid niet vervangen werd. Ze heeft ze weleens uitgegooid met de uitroep “zo vreten jullie zelf maar krengen” (dit volgens mijn moeder).